monnikenwerk

De eieren liggen in het nest. The eagle has landed. Ik heb vierkante ogen boven diepblauwe wallen (yoehoe.....dubble wear stay in place concealer!), de servieskast is leeg, het aanrecht vol en de koffie is op (en alle militairen onder ons weet wat er daarna komt haha!). De stofzuiger, de telefoon en de wasmachine moeten echt vandaag nog aan, anders word ik sociaal maatschappelijk nog onder toezicht gesteld. 'Nou, nou, mevrouwtje, ik ben hier om u te helpen want als ik zo om me heen kijk is er iets in uw leven gebeurd waardoor u het respect voor uzelf en uw leefomgeving verloren bent'. De afgelopen dagen en nachten heb ik gewerkt aan het voltooien van het manuscript voor het boek 'de dikke muis (tijd voor een tussendoortje)'. Alles wat ik gegeten heb, heb ik rauw in de blender gegooid en daarna opgedronken en mijn bed heb ik amper gezien en nog minder met mijn ogen dicht. Het was monnikenwerk maar gisteravond heb ik op "verzenden" gedrukt en daarmee de uitgever weer aan het werk gezet. Mag die effe shakes drinken. Het laatste wat ik afgelopen nacht nog even gedaan heb is nagels lakken. (Tip: dat moet je echt doen voor het slapen gaan, dan kan ie de hele nacht onbeschadigd uitharden.)
Dus nu ga ik de sportschoenen gauw aan doen en de uiterwaarden in. Daarna de stofzuiger en de wasmachine begroeten, vast voedsel eten en vanavond lekker even uit. Joni past op mijn kroost, en hoe. Bij Joni is het een kinderparadijs zonder speelgoed. En dat zijn de beste vervangers voor jou zelf die er zijn voor je kind. Zij zorgen en vermaken vanuit hun hart en louter dat. Dat heb ik het liefst. De komende dagen neem ik even schrijfvrij. De Delsey 4WD gaat vol met jurkjes, bikini's, tubes, flesjes en spuitbussen, Bram Moszkowicz en Bart Middelburg. En dan maak ik er een luchtfoto van. Hebben jullie een fijne vakantie? Gelachen op de sneudistencamping? Geen ruzie gemaakt met je lief? (Ik sprak laatst een advocaat, en die zei me dat na het vakantieseizoen het scheidingsseizoen begint en niemand op zijn kantoor dan verlof mocht opnemen, dus trap er niet in!) Goed gesmeerd met "care and repair"? Als het monnikenwerk prijkt in een knappe cover met ISBN nummer, krijgen jullie bericht! Kan het bij een volgende reis in je handbagage, if you like. Tot spoedig, liefs Tess.

papa

Ik kan mijn draai niet vinden. Al een paar dagen niet. Het is alsof mijn hart kwijt is. Alsof mijn lijf met een groot gat in de romp rondloopt. Het blijkt dat je zonder hart gewoon kunt gaan hardlopen. Het leek me wel een remedie tegen weinig en slechte slaap. Eindelijk schijnt de zon deze morgen weer even. Als ik na een paar stramme kilometers ga uitlopen rollen er tranen over mijn wangen. Ik denk aan papa en dat ik hem zo mis. En aan degene die me zout in de wond van dat verdriet heeft gestrooid (en zelf beide ouders nog geniet). Ik bries ineens als een stier in de ochtendnevel. Dan denk ik aan gister, aan mijn gesprek met Aisha van KPN. Aisha die ik werkelijk door het slijk heb getrokken vanwege een administratieve fout van haar collega Gijs van KPN vijf weken geleden, die inmiddels waarschijnlijk al lang weer in de WW zit en zij wellicht nooit gezien heeft. Ja, mobiele aanbieders graaien als banken, waar. En ja, dat hoofddoekje kan hier gewoon af om je kenbaar te maken zoals gebruikelijk is in onze samenleving. We zijn geen schminkverhullende Pipo's in een dubieus circus. En Burkini-dag is een belachelijk idee. Maar zou ik Aisha misschien iets te stevig hebben aangepakt omdat ik papa zo mis? Zou ik tegen haar gefoeterd hebben omdat ik van alle mensen die er die dag (al dan niet met wachttijd) te bereiken waren, stampvoetend wenste dat ik papa kon bereiken? Had ik de egocentrische zoutstrooier niet moeten bellen in plaats van Aisha, en hem de volle laag moeten geven? Aisha, sorry meid. Ik had je niet zo hard hoeven treffen op je eervolle baan in het callcentre. Ik doe het je niet na, ik was voor de eerste koffiepauze van mijn eerste werkdag tijdens mijn ijzeren proeftijd al vertrokken moppie. Jij niet, jij zet door. Ik ga ook doorzetten, ok? Dankjewel dat je me die boodschap even geeft. Kom op Tess, nog even rekken en strekken, lekker douchen, ontbijt maken en de rest optrommelen. You can do it. Dikke kus pap.

k..pn

"Aisha, hallo met Tess. Ik word je worst nightmare van vandaag. Dat is niets persoonlijks maar vertel me niet dat je met een hoofddoekje onder je microfoontje zit te bellen want dan zet ik de verdubbelaar erop. Ik hou niet van mensen die er wel willen zijn maar zich niet kenbaar willen maken. Dat heb ik met Pipo ook zoals je kunt weten. En dan nog wat. Burkini-dag (de voorgestelde wekelijkse dag voor burka dragers in het zwembad, op welke bikini- en badbakdraagsters de toegang tot de zwembaden ontzegd zullen worden), hoe halen jullie het in je hoofd! Maar daar bel ik niet voor Aisha. Ik ben woest op die baas van je, en op je incompetente collega's naast je. Ja, ook die van Vodafone, ik ben niet achterlijk. Jullie laten me twee nummers bellen en op ieder nummer maarliefst minimaal 2x20 minuten in de wacht staan. Tegen zakelijk heb ik geen probleem, maar tegen herhaaldelijk grof naaien over de rug van de klant wel. En ik spreek namens half Nederland Aisha, als we even binnen de landsgrenzen blijven. En laten we dat maar even doen na alle EU drama's van het afgelopen jaar hé Aisha. Luister. Er is ook goed nieuws voor je. Dit gesprek wordt immers opgenomen voor trainingsdoeleinden? Daar zit je winst. Als je nu niet over de taai gaat van mij, me keurig en gezellig en vooral beknopt te woord blijft staan en.....het door jullie zelf veroorzaakte probleem oplost met de snelheid van het licht en de garantie van een Leatherman, dan kun je punten scoren tijdens de eerstvolgende training waar je bijeengeschaard zit met je callcentre zusjes en broertjes, in een of ander deprimerend kantoor in de buurt van het centraal station zonder parkeerplaatsen (behalve voor je vestigingsdirecteur en zijn onderlegger). Het zit namelijk zo Aisha. Jullie verkopen mij een mobiel abonnement met nummerbehoud. Jullie gaan dat regelen. Per vervaldatum van mijn huidige aanbieder nemen jullie mij en mijn(!) nummer over. Prima. Maar ineens sturen jullie een gezellig smsje dat je maandag aanstaande gaat overnemen, en dat is toch zo'n maand of vier voor de vervaldatum waar we het over hadden Aisha. Dus jij ziet het lijk dan toch ook wel drijven neem ik aan? Of zijn jullie niet zo van het water? Ik zie namelijk een afkoopfactuurtje aankomen van anderhalfhonderd bij benadering. Aisha? Onderbreek me niet ok? Dus jullie blijven nog vier maanden met je hebberige klauwen van mijn nummer af of storten nu 150 plus mijn uurtarief naar rato van 40 minuten bellen met jullie, zijnde 190 euro bruto bruto. Reken maar uit Aisha, ik ben zo klaar met je, echt, de honden lusten er geen brood van. Wat een drama zijn jullie. Jullie zouden jezelf helpen door eerst eens een half jaar in een proeftuin met dummie bellers je vak te leren alvorens al die contractwijzigingen in het eggie te gaan doorvoeren met alle ellende van dien. Die doorlooptijd van jullie van zes weken is gewoon te kort om het vak te leren maar in zes weken hengelen jullie per persoon toch 8,5 uur per dag klanten bij andere aanbieders uit de vijver? Dan kan er toch wel iemand in jullie werknemersbestand de boel foutloos leren overzetten, ook al ben jij dat niet Aisha? Hoeveel routine wil je hebben mens. My God zeg...".

all stars

"De rest komt er zo aan hoor!" zeg ik tegen Bart als we neerstrijken op ons vaste plekje in een lege ruimte en hij "hetzelfde meisjes?" zegt. (OMG, als mijn moeder dit hoort....) We vragen hoe zijn weekend was, concluderen aan de hand van zijn verslag wat voor lieverd het eigenlijk is en vertellen hem dat zijn zaakwaarnemer (tevens vriend) zijn kroegje als een perfect huisvader bemand heeft afgelopen weekend. Wij hebben dat namelijk een beetje in de gaten gehouden voor hem. Zo zijn wij. Als het maatschappelijk toch een beetje komkommertijd is doen wij dat graag voor Bart. Dan verschijnen er in de deuropening grote zwarte voetbaltassen, Adidas slippers en glimmende trainingsbroeken. De all stars zijn er. Joni en ik gniffelen naar Bart "kijk, daar zijn ze al". Wisten wij veel. Joris en Wabbo komen binnen. Ik zie geen spoortje sport aan hen behalve hun outfit en dan nog op hun schoenen na. Het is een bijeengeraapt zooitje mannen. Werkelijk niets gemeenschappelijks behalve hun badslippers en hang naar bier. Foebal is hun eeuwige alibi voor alles wat iets van hen vraagt in het leven. Succes is een keuze, ik vind het wel grappig. "Hebben jullie na het eten en voor het afruimen de sportkleren aangetrokken, de tas van vorige week gevonden en rechtstreeks de highway naar hier gepakt ofzo?". Joris komt bij ons zitten en Wabbo gaat zeven krukken verderop zitten. Ik begrijp dat wel. Joris is goed gebekt en houdt wel van wat tegengas, maar Wabbo blijkbaar niet. "Wabbo, heb je zwaar getafeld dat je daar helemaal gaat zitten?". "Ik mocht de vorige keer niet van jullie pinda's eten, dus nu hoeft het van mij niet meer" zegt ie al whats-append. "Gut, een gekwetste man. Kerel, jullie weten niet wat handen wassen na het plassen is en dan moet je gewoon van ons en onze pinda's afblijven. Wij zijn dus de bedreigde soort, niet jullie". Joris legt ons nogmaals het principe van de open relatie uit. Gaap Joris. Zeg gewoon wat je wilt zeggen en wees voorbereid op ons antwoord. Je kunt het aan. Jij wel, Wabbo niet. "Trouwens was jouw kind jarig?" roept iemand. "Hoe lang is die jarig eigenlijk?". Er is er een wakker, hoera, hoera. "Ja, dat is waar, morgen even de slingers weghalen, je hebt gelijk" zeg ik snel. Joni gaapt naast me op de kruk. Ik begrijp haar ontspanning wel. Ik heb er zelf ook een beetje last van. Bart maakt de tap schoon. Met kokend water. "Bart, pinda's van ons?".

Poppy

Michael Sembello en mijn hardloopschoenen trappelen bij de voordeur. Ik kijk naar buiten. Het regent en ik twijfel. Vier keer loop ik langs hen en haal ik mijn neus op, de vijfde keer stap ik erin, tik op play en verlaat het huis. Langs het koffiehuisje is altijd even gênant, maar dan wijst mijn neus al richting de uiterwaarden. De lauwwarme regen neemt mijn mascara mee en Michael jaagt me naar de battlefield. Letterlijk. In de uiterwaarden ligt een WO 2 historie van formaat. Er staat een kerkje in, dat gediend heeft als militair hospitaal. Het is beschoten, er zijn nog gaten zichtbaar in de muur. Het is een heerlijk vertrekpunt voor een hardloopparcours in alle vrijheid. Langs de koeien en paarden, de oude knotwilgen en de sloten omringd door korenbloemen en klaprozen. Ineens denk ik aan de "band of brothers" en mijn dierbare vriend die alles van dit gebied weet en er zoveel passie op losgelaten heeft. Ik mis hem. En ik loop. Ik loop met Michael onverwacht onvermoeibaar en dwars door de natuur. Totdat ik me bedenk dat ik even moet stoppen voor de terugweg door het dorp. Bij het kerkje. Bij de grafstenen en het monument dat "none shall be forgotten" zegt, en een grote Poppy draagt. Oordopjes uit. De Poppy is mooi, de 11e van de 11e om 11 uur. Niks stompzinnig carnaval. Als ik terugloop door het dorp ben ik moe en bezweet. Er loopt een man met een bladblazer zijn stoep schoon te blazen. Hij heeft zijn gehoorbescherming op en ik mijn oordopjes weer in. Als ik langs loop gebaar ik hem even in mijn gezicht te blazen. Voorzichtig begint ie bij mijn tenen en eindigt op mijn kruin. Life's nice.

it’s her birthday

Lieve schat, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. De zon schijnt, zoals jij altijd schijnt. De vogels fluiten zoals jij gebekt bent. Vastberaden ben je gegroeid tot wie je vandaag bent. En wat is dat snel gegaan. Hoe hard heb je er zelf ook aan gewerkt, door je ogen de kost te geven en je oren te luisteren te leggen. Door op te staan na het vallen en weer te lachen na het drogen van de tranen. Hoeveel invalide wagentjes heb jij al geduwd, hoeveel tuintjes helpen aanvegen en boodschappen tassen gesjouwd. Voor hoeveel mensen heb jij je handen al uit de mouwen gestoken in je jonge leven. Hoeveel mensen geroerd met je warme aandacht. Het wordt nu tijd dat ik je ook ga vertellen dat je jezelf nooit mag vergeten. Dat er aloude wijsheid is die zegt “als er iemand tekort gedaan moet worden, kan dat nooit jezelf zijn”. Dat gaat niet over meer friet, meer snoep of meer nagellakjes. Maar dat leg ik na vandaag wel uit. Geniet eerst van alles wat je toe-valt vandaag en straal op je geboortedag! Word niet mij (mag wel, dan kom je er ook), word jezelf. Word wie je bent met al je streken en al je talenten. Maak je eigen keuzes en ga af en toe te rade bij mensen die het pad al gelopen hebben. Heb vertrouwen in jezelf, dat is het aller belangrijkste wat je maar mee kunt nemen in je leven. Neem niets als vanzelfsprekend, behalve dat ik van je hou (en met mij velen) en heb een geweldige fijne verjaardag vandaag. I am so proud of you!

xx mama