kleren maken de "man"

Elf jaar geleden ben ik als militair het politie uniform in gesprongen en nu was het weer tijd om als politievrouw het vlekkenpak in te duiken. Ik heb destijds ervaren dat dat best compatibel is, dus met "the best of both worlds" op zak belooft dat weer een mooie tijd. Vorige week stond het bezoek aan het kledingmagazijn op de planning. Een soort Sligro van kleding en uitrusting in alle mogelijke klimatologische dessins die je maar kunt bedenken, en met Eureka's tegen vrijwel ieder ongemak dat zich aldaar voor kan gaan doen. Good stuff. Nice! Mijn winkelkar is letterlijk twee maal formaat Albert Heijn (de nieuwe) en wordt helemaal volgestort met militaire uitrusting en kleding. Alle nette kleding wordt op maat gemaakt en ik heb een personal shopper tot mijn beschikking. Heerlijk. De  man die de sportschoenen moet aanmeten moest zich die dag excuseren maar zou zijn afwezigheid goed maken binnen enkele dagen. Of ik mijn merkvoorkeur voor binnen en buiten sporten vast even wilde doorgeven. Ineens krijg ik een flashback van de sportschool, niet aan denken. Duwen die kar, op naar het volgende pitstopje kwaliteit. "Sok, koud weer, mn 35-38". Man 35-38? Zou hij hier werken? Zouden er hier zoveel van deze dwergen zijn dat er een voorraad wintersokken in deze Sligro voor hen klaar ligt? Naast zijn schoenen lopen zal hij vast niet snel doen. Mn 35-38, dat is toch een jongen van 10 a 11? "Sok, koud weer, jn 10-11 jr  moet dat zijn hoor" zeg ik. "Het is toch zielig om dit op een sticker te zetten en een meerderjarige militair  publiekelijk te overhandigen op zo'n bijna openbare locatie als deze? Dat ligt heel gevoelig hoor, collegiaal moet ik daar een negatief advies op geven. Dat hakt er zo in kwa sociale veiligheid en uitsluiting, dat kan echt niet. Wie heeft dit bedacht? Is de eindgebruiker weer eens overgeslagen bij de behoeftestelling?". "Trek ze nou eerst maar eens aan" is het antwoord. De hiel zit inderdaad ongeveer achterin mijn knieholte. Gauw naar het volgende loket. "XSje maar weer?"