Pluis is de doodlopende straat in gefietst van mijn huis. Daar aan het eind zit een trapje, dus je kunt niet echt verder fietsen. Doe je dat wel, dan is de kans dat je terug veert en op je snavel gaat vrijwel 100%. En Pluis had een voltreffer. Zijn fiets lag bovenop hem, zijn hoofd op de straat, het tasje met chinees op de trap en zijn benen lagen er lafjes bij. "Oei Pluis, blijf even liggen". Ik bekijk Pluis en luister naar wat ie te zeggen heeft. "U heeft me toch wel vaker opgeraapt, is het niet?" "Ja Pluis, ik heb een abonnement op jouw, je fiets en dit trappetje, dat klopt". "En wie helpt me dan als u hier niet meer woont?" zegt Pluis. "Ik zal het aan de volgende bewoners doorgeven Pluis, sterker nog: er komt niemand te wonen die jou niet helpt als het nodig is. Daar zorg ik voor!". Ik zet de fiets bovenaan de trap en hang het tasje chinees weer aan het stuur. Dan ga ik terug naar Pluis. Met mijn telefoon bekijk ik zijn hoofd: schadevrij. Dan vraag ik hem zijn benen te bewegen. Dat gaat niet zo lekker, maar ze liggen weer in normale rechte stand. "Ga maar naar binnen hoor, ik kom wel weer overeind" zegt Pluis. "Ben je mal Pluis, nu maken we het even af samen ook". En Pluis komt in de benen via het muurtje van de trap, "slecht voegwerk" brommend. Pluis is de moker van ons dorp. Je kunt hem maar beter laten liggen want hij slaat in zijn eentje een korps mariniers tegen de vlakte, althans, daarom heet ie "de moker" zegt ie. Aangezien ik geen hijgend hert op mijn spijkerjasje heb, help ik hem toch maar de trap op. "Loop maar ff Pluis, en ga lekker slapen. Tot gauw, en dan weer gewoon op de kruk he?" Zo, nu gauw even lezen welke homo boer welke hetero boerin-in-spee naar huis gestuurd heeft.
