NYC blues

En dan is het ineens alweer vrijdag. De zon schijnt door de grote koude ramen van de Starbucks. Mijn laatste afspraak van de werkweek. Ik plof op het leren bankje, kwak mijn tassen neer en vecht me uit mijn sjaal. Buiten schijnt een heldere herfstzon. Er zit nog blad aan de bomen terwijl de vorst zich al heeft aangediend. Ineens ben ik terug in New York City. Starbucks en free wifi. Ook hier hangt de kerst al in de coffee. De muziek is zacht en lieflijk en de bediening aller Amerikaanst, zij het door een gezellige Irish man. Wat een verademing na alle hektiek van de afgelopen week. Alle hardheid en haast wordt ongedaan gemaakt door Cinnamon en Macchiato. Gosh wat was New York City gaaf vorig jaar. Zeven uur tegen mijn zin in gevlogen, bedwelmd door champagne en verstopt achter See Buy Fly een van de mooiste metropolen van de wereld leren kennen. De kerstsfeer in The Boathouse midden in Central Park, de guirlandes om de schouw, de leren feauteuils verwarmd door het haardvuur en Mister Big die dronk als een uitgedroogde dromedaris in de woestijn. Voor het eerst deze week gniffel ik weer. Als ik straks thuis kom, haal ik hem gewoon van zolder. Hup de NYC versiering er weer in en Elvis P en Frank S weer in de CD player. Wat kan mij het schelen. Gluhwein en hout in de mini en een heerlijke Viking op de bank. Ik kom eraan december, wie doet mij wat.