Als ik op mijn werk “cappuccino” in wil drukken verschijnt er een grote hand over mijn schouder die het voor me doet. Op mijn andere schouder rust zijn andere grote hand. We besluiten ons rustmoment even samen te pakken en hij vertelt over zijn zoon Jesse. Jesse is de laatste weken steeds vergezeld van een soort schaduw genaamd Brenda. “Op zich nog niet zo erg, maar zodra ik koffie voor mezelf ga zetten, ploft zij op mijn plekje in de hoekbank neer en neemt de afstandsbediening over. Echt elke stap die ik wegloop van mijn plek wordt door haar ingenomen. En als ze drinken pakt, pakt ze alleen voor haarzelf. Het is een echte Brenda ik ben er helemaal klaar mee”. Ik zeg “Hemel in prijzen hoor, dat vindt ie dubieus. Het kan nooit zo zijn dat pa mijn vriendin leuk vindt, dan is er echt iets mis aan haar. Immers, dan is ze waarschijnlijk degelijk, preuts, verstandig, slim en beleefd. Dat moet ie helemaal niet hebben, dan is het snel exit met Brenda”. “Nou, ze gaan zelfs op vakantie. Eerst gaat Brenda twee weken met haar vriendin, en dan komt ze om 01:00 s nachts weer aan op Schiphol en vliegt ze om 05:00 weer terug met Jesse, of ik effe de vuile was mee terug wilde nemen van Brenda en de nieuwe tas met kleren ophalen bij haar moeder voor de volgende week vakantie. Ik heb gezegd dat ik daar niet aan ga beginnen. Dat ik hem naar Schiphol breng voor vertrek en daarmee klaar. Mama Brenda mag het verder zelf regelen met de tas navelshirtjes, de pil en zeven kruiden shampoo”. Jesse had gezegd dat dat prima was, maar dat ie dan wel om 01:00 op Schiphol wilde zijn al, zodat ie Brenda van de plane kon halen en nog even 4 uur met haar op Schiphol kon wachten. “En dan kan ik daar ook een uurtje of wat staan wortelschieten totdat ik jou kan uitzwaaien? Trouwens, waar gaan jullie eigenlijk heen?”. “Turkije” had Jesse gezegd. “Daar is het momenteel niet zo veilig kerel, dat lijkt me een slecht plan”. “Niet waar wij zijn hoor pa!” “Waar ga je dan heen?”. Dat moest Jesse nog even precies uitzoeken, had ie gezegd. Dat wist ie uit zijn hoofd niet te liggen. “Weet je dat daar vandeweek een coup gepleegd is?”. “Een coup? Wat is dat dan?” Nadat ie uitgelegd wat een coup was, had ie Jesse verzekerd dat papa zelf bepaalde of Jesse kon gaan of niet. En dat, mocht het zover komen dat Jesse de plaats kon aanwijzen op de kaart van Turkije en er op dat moment nog sprake was van een coup of haar gevolgen, hij dan Jesse zijn reis terugbetalen zou en Jesse niet naar Turkije ging. Dan kon Brenda gewoon in haar eentje gaan, met haar schone navelshirtjes en uitgezwaaid door haar moeder. Ik zei “Dat lijkt me een prima scenario! Well done papa!”