"speciaal plekje"

“Kwartiertje later, laatste uitstel!” “OK, tot zo!” Ik druk op de bel bij Joni en ze komt met haar broek op haar knieën de trap af van haar bovenwoning. “Het maakt me niet uit wat je aan hebt, als je je broek maar aanhoudt” zeg ik. Wat ons bindt is dat we beide bekaf zijn van onze dag-beslommeringen. We zijn een soort familieopstelling begonnen in ons plaatselijke Jordanese kroegje. Rood licht achter de bar, tapijtjes op de tafeltjes, voetbal aan de muur en onzin op de barkrukken. Heerlijk om de dag mee af te sluiten (heel) af en toe. De familieopstelling is niet zwaar (hoewel) en betreft nieuwe biersoort in varianten die de naam hebben van familieleden. We zijn mild begonnen met de witte dochter en moeder, maar inmiddels al aan de opa toe. Een donker bier van stevige gisting. Joni zegt “wat vind jij nou van echtparen die apart slapen?”. “Eerlijk of fatsoenlijk?” vraag ik. “Belachelijk, koffers pakken en moven. Er is geen gezonde zuivere vent die niet naast zijn naakte vrouw wil liggen denk ik”. En dan verklaart Joni me het hele verschijnsel van apart slapen binnen je huwelijk. Ik ga het niet verklappen om niemand in diskrediet te brengen maar mijn ietwat ongezouten mening onderstreepte haar filosofie. Af en toe kijken er wat mannen onze kant op. Deze keer niet zo toeschietelijk als toen we de andere keren met de familieopstelling druk waren. Opa hakt er flink in merk ik, maar dat zeggen we natuurlijk niet. “Wat vind jij dan van een “speciaal plekje”?”vervolgt Joni. “Oh ja, die is ook hilarisch, een speciaal plekje. Nog steeds benieuwd waar dat plekje dan zit hahahaha!”. “Ja, dat laat zich raden” zegt Joni. “En aan welke aantallen moet je dan denken bij speciaal plekje?”. We gniffelen in de bescheiden schuimkraag. De mannen vinden ons ineens niet zo leuk meer. Ze delen hun pinda’s niet meer met ons (wat geen straf is na ettelijke toiletgangen en ongewassen handen) en kijken een beetje betrapt en benepen. “Ja, jij hebt bij mij ook een speciaal plekje, samen met de rest van je jaarclub whahahaha!”. He wat zijn we weer lollig. We gieten als kerels opa ad fundum achterover. “Jongens, wij gaan tandjes poetsen en onze pyjama uit de pyjama-zak halen. Komen morgen even betalen want zo laat kunnen we niet met portemonnee over straat. Welterusten en tot gauw weer hé!”