Dit is een bericht voor iedereen die een onuitwisbare liefde (O.L.) heeft. En iedereen heeft er wel eentje, Freud zei het al. (De man was zijn tijd ver vooruit). Je moeder heeft er een, je opa, je kind, je man, je postbode, je kapper, je baas, je schoonmoeder en jijzelf dus zeer waarschijnlijk ook. Een O.L. is iemand die nooit meer uit je systeem gegaan is sinds de dag dat je acht sloeg op diegene, je er een woeste of juist leien-dakje relatie mee had, of al die tijd gedroomd hebt er een mee te hebben. Een O.L. is een verloren, bedankte, verboden of onmogelijke liefde, maar onuitwisbaar is ie sowieso. En dan van de soort die je je leven lang achterna blijft zitten in je hart. “Als ik geweten had wat ik nu wist, had ik toen nooit het hazenpad gekozen” of “had ik kunnen voorkomen dat mijn lief me verliet en durft hij of zij me wel weer onder ogen te komen?”. De verboden of onmogelijke liefdes zijn van een andere orde maar minstens zo aanwezig. What if......monogamie niet langer in de grondwet staat geschreven? What if.......ik mijn quasi zelfstandigheid eens loslaat en onthul dat ik niet meer verboden wil zijn of onmogelijk ben? Wat als de ander je op een dag die boodschap stuurt? De O.L.’s houden ons uit de slaap, ze reizen met ons mee door de dagen, de maanden, ja zelfs de jaren van ons leven. Ze trekken onze vingertoppen naar onze smartphone en weer terug, doen ons stil staan bij waar we zijn en of we daar op het juiste kruispunt staan. Veelal in stilte, zonder het van elkaar te weten. Iedereen heeft een O.L. Maar behalve een O.L. hebben, ben je er zelf waarschijnlijk ook een. Ooit aan gedacht? Dat jij ook iemands O.L. bent? Dat als jij in stilte aan je O.L. denkt en je jezelf op de mooiste plekken op aarde met de grootste schaterlach of de meest mooie momenten inbeeld met je O.L., jouw O.L. hetzelfde met jou doet? Dan wordt het tijd om af te spreken.
