he?

Oom Barry heeft ons uitgenodigd om samen met hem en tante Sjaan pannenkoeken te gaan eten. Half zes moeten we in het pannenkoekenrestaurant zijn. Oom Barry houdt van ons gezelschap en van jenever en ook al bijna 50 jaar van tante Sjaan. Beide zijn ze dik 80 jaar en al flink doof. Ze hebben allebei nog een goed oor, maar dat zit net aan de verkeerde kant van hun hoofd om efficiënt naast elkaar te zitten. Tegenover elkaar werkt het beste, zeggen ze. "Dat hebben we natuurlijk allang uitgeprobeerd Tess!". Neemt u mij niet kwalijk. Mijn oudste zit met haar telefoon haar tijd wat op te leuken, waarop oom Barry zegt "Zeg, denk jij dat ik een Pokemon ben soms? Ik lijk er wel op maar ik heb de verkeerde kleur, dus doe dat ding weg". We hebben de jenever aan hem gegeven met de boodschap "voor straks als u weer thuis bent met tante Sjaan". "He?" zegt oom Barry. "VOOR STRAKS THUIS" zeggen wij. Dan gaan we pannenkoeken eten. Ze vinden het reuze gezellig. Als we praten moeten we allemaal naar het midden van de tafel buigen met onze hoofden en oren. We hangen met onze borsten en stropdas in de stroop, maar we kunnen elkaar wel redelijk verstaan. "Lekker gekookt oom Barry, we hadden er thuis al zin in!". "He?" zegt oom Barry. "WE HADDEN ER THUIS AL ZIN IN!". "Zeg, hoe gaat het eigenlijk op je werk Tess". "Goed oom Barry, veel te doen nog maar fijne collega's en mooi werk". "He?" zegt nu ook tante Sjaan "ik versta jullie niet als jullie zo zacht praten hoor". Ik lig met mijn spulletje in de stroop, heb een rood hoofd en dito keel van het harde praten en probeer te blijven lachen. "DAT ZE TOE IS AAN VAKANTIE" helpt oom Barry. "Zeg, ik wil straks een Selfie met jou hoor!" zegt hij tegen mijn oudste. "Oke oom Barry, dat is goed!". "He?" zegt hij met volle mond pannenkoek. "JA DAT DOEN WE, LEUK" roep ik. "Nee, met die daar!" schreeuwt oom Barry. "Wat willen jullie na gebruiken?" zegt oom Barry. "He?" zegt mijn oudste tegen mij. "Of je nog een toetje wilt" leg ik uit. We kiezen luidkeels van de kaart en zijn verwonderd dat de bestelling er al aankomt zonder dat we besteld hebben. "Hoe weten ze dat nou?" zegt tante Sjaan. "He?" roept oom Barry. "HOE WETEN ZE DAT NOU?" herhaalt ze met rode wangen en een schaterlach met spetterende pannenkoekresten. Wij duiken weg en gieren van het lachen. "HET WAS GEZELLIG HE!" roept oom Barry als we alles opgegeten hebben en naar het slagveld op de tafel kijken. "Nou zeker oom Barry, nu gaan we de Selfie nog even maken". "He?" zegt hij. "DE SELFIE OOM BARRY!". Samen gaan ze op de Selfie. "IK WEET NIET MET WIE JIJ LATER VERKERING KRIJGT, MAAR KNAPPER DAN DIE KEREL OP DE SELFIE GAAT IE ECHT NIET WORDEN HOOR!". Eenmaal buiten gekomen wordt het tijd voor afscheid. "HARTELIJK DANK VOOR HET GEZELLIGE DINER OOM BARRY" zeg ik. "Je hoeft niet zo hard te praten, ik versta je prima hoor meid" zegt ie, en geeft me een dikke knuffel.