timing

"Hey Tess, sta jij hier de hele avond al?" roept Koen over de mensen heen, terwijl ik net in gesprek raak met iemand die ik heel graag wilde zien (en dat was vice versa). Ik was zo te zien de enige ouder die op het afgesproken tijdstip haar kind van het feest kwam ophalen. Dat was namelijk een half uur voor afloop van de voetbalwedstrijd Italië-Duitsland, vandaar. De rest zat nog aan de buis gekluisterd terwijl ik de was, de stofzuiger en de dweil nog even gezellig ter hand had genomen op de zaterdagavond. In de door de rookmachine gevulde woonkamer vol restanten van party poppers en Ronnie Flex, bestormen de kinderen me met een slinger van 300 neon party sticks en draperen het ding om mijn schouders. Trots op de kwaliteit van hun party. De vader van de jarige geeft me ondertussen een glas Pouilly Fume en grijnst "ik schenk alleen maar goede wijn, schat". Ik heb "schat" nog nooit gesproken maar blijkbaar zie ik er schattig uit na een avondje house keeping. Ik kan niet anders zeggen dat het een vrolijke vent lijkt met een goede vleug omgang met uitgepoetste vrouwen. Helemaal ok. De Pouilly Fume is trouwens mijn favoriete witte, en mijn kind zit nog volop te Flexen dus toe maar. Er komen steeds meer ouders binnen. Verlenging, iedereen stapelt in de hang-out voor de tv en de temperatuur loopt op tot een graad of dertig door de penalty's. Koen roept "Tess, kun jij bij de fles?". Dat rijmt vindt iedereen. En dat is ook zo. Echt goeie gesprekken ga ik hier niet hebben vanavond, maar gezellig kon het nog wel eens worden. Dan is daar meteen iemand die aan mijn broekzak trekt. "Mam, ik wil naar huis, ik ben zo moe!". "Dat is goed schat, het is ook al laat. Ga maar even dag zeggen en bedanken, dan gaan we". Met honderd stappen zijn we thuis. Ik laat de hond uit, schuif de knuffel onder het dekbed en zeg "weltrusten lieverd" tegen een al slapend gezichtje. Dan draai ik de voordeur achter me dicht en loop terug naar Koen en consorten. "Waar stond mijn glas, het was nog niet leeg" zeg ik. "Hier schat, ik vul het nog even bij. De Pouilly Fume toch?" zegt de papa weer onverminderd gastvrij. "Klopt, anders had ik mijn schoenzolen niet verpest aan de terugweg", glimlach ik bijdehand. En het werd een heerlijke avond om de hoek. Laat, onverwacht en hartstikke leuk. Toen ik thuis kwam was er gestofzuigd en gedweild, de was hing en de hond sliep. Wat wil je nog meer. Kon in een streep door naar boven. Alles onder controle. Kwestie van timing.