in or out

"Heb je daar nu ook al verstand van?". Ik trek mijn hoofd onder het motorkapje van mijn Mini vandaan en draai me om. Achter me staat een collega die ik al een paar jaar niet gezien heb. We hebben hele spannende klussen geklaard samen, die me ineens weer met een flits voor de geest staan. "Ik heb haar gewaarschuwd dat ze nu echt maat moet gaan houden", antwoord ik lachend met twee flessen 5W40 in mijn zwarte handen. Ik heb me vandaag echt aan mijn haren uit mijn eigen bed moeten trekken om aan het werk te gaan. Ik ging zelfs de olie even controleren (zeer ongebruikelijk voor een vrouw is mij wel eens verteld) om het werk nog even uit te stellen. Maar nu rol ik door deze ontmoeting toch weer gemotiveerd de werkdag binnen. Na een half uur zijn we weer van elkaars reilen en zeilen op de hoogte en vervolg ik mijn weg naar de dichtstbijzijnde vestiging om mijn email van de afgelopen weken grondig te beantwoorden en de agenda bij te werken voor na de vakantie. De dichtstbijzijnde vestiging is een uitvoeringsvestiging. De werkvloer pur sang zeg maar. Ik ben daar graag. Toen ik bij de organisatie kwam werken begon ik bovenin de boom. De afstand tot de werkvloer bleek onmetelijk groot. Toen ik het bedrijf en haar context na 3 jaar goed kende, ben ik "under cover" gegaan op de werkvloer. Dat had ik goed voorbereid. En het werkte. Niemand herkende mij. Ineens was ik een "jij" die koffie moest halen voor het hele team omdat ik nieuw was. Ik kreeg klapdeuren in mijn gezicht in plaats van dat ze open gehouden werden en moest kopiëren en gegevens invoeren. Als de groepjes met dagklussen uiteen gingen had ik geen groepje. Niemand zat op mij te wachten want "wat wist ik er nou van". Zo was het dus om als nieuwe collega in het bestaande nest te klimmen. Het voordeel was dat ik geen sociale prestatie druk voelde en dus alle tijd had mijn klus goed voor te bereiden, immers niemand lette op mij en bracht mij op andere gedachten. Veel kan ik er niet over zeggen, maar aan het eind van de eerste dag had ik een succes geboekt door in alle rust een hardnekkig raadsel op te lossen en daarmee "een lang verwachte vis aan de haak te slaan". Vanaf die dag, nog steeds onbekend voor een ieder, mocht ik met "the guys mee". Het was een ongelooflijk leerzame tijd. Ik heb 1:1 gezien en gedaan wat zij zien en doen. Ik kan het niet, maar ken het nu wel. En dat wilde ik graag. Want vanuit een ivoren torentje over het primaire proces beslissen zonder je handen vuil te maken of vuil gemaakt te hebben, kan nooit tot de beste beslissingen leiden. Het is als aas voorschrijven zonder te weten welke vis er in het water zwemt. Toen ik na een paar weken ontmaskerd werd door een wakkere collega, zat ik allang in het nest. En eigenlijk ben ik daar nooit meer uit gegaan. Daarom rijd ik op een dag als deze even naar de uitvoeringsvestiging. Even lekker no nonsense, waar het echt om gaat. Thanks guys, take care of yourselves!