de blokhut

OMG, heeft hij dat allemaal gemaakt? Juul en ik dragen alle schalen de blokhut in, het houdt niet op. Voor ons is gourmetten een gezellige noodoplossing tegen het probleem koken, maar deze gourmetavond is een uitdragerij van lekkernijen! Onze wenkbrauwen stijgen ten hemel, en uiteindelijk fluister ik over de schaal gevulde eieren heen in haar oor "zijn moeder woont hier vlakbij he.....". Juul en ik gniffelen in onze spijkerrokjes op het natte gras in het donker voor de blokhut. We maken meteen een business plan: we gaan een cateringservice beginnen voor vrouwen zoals wij (en hopen vurig dat er heel veel van zijn): je brengt een bijeengeraapt zooitje van je eigen schalen en kommen bij ons, en wij zorgen dat er magnifiek eten in komt. Vraag ons niet hoe, maar het huishoudfolie moet je er zelf en handmatig overheen doen bij aflevering. Werkelijk niemand zal het vermoeden hebben dat je niet zelf "gekookt" hebt  (als je moeder niet vlak in de buurt woont). Indien wenselijk leveren we er een kilo of zeven tweedehands tafelservies van diverse curiosa marktjes bij (welke we tot op de gram nauwkeurig terug willen hebben daags na je eetfestijn, 'cause we love it). Juul wil je keuken nog wel even een beetje culinair besmeuren tegen een kleine meerprijs, en ik kan je eettafel nog een nonchalante administratieve vleug geven met de krant van gisteren en het CJIB voor overmorgen.

Als we aan de lange tafel in de blokhut neerstrijken, is de haard ook al in vuur en vlam. Hij heeft werkelijk alles tot in de puntjes geregeld. Als een kat in een mandje kruipen Juul en ik er tevreden spinnend voor. Ketelbinkie buigt zijn technische talent, als je geluk hebt, 's avonds om tot een culinair festijn om van mee te genieten. Eigenlijk is het een echte bourgondiër, en dat is ook wat Juul heel goed staat. We zijn ook nog zo lomp om te vragen "of zijn moeder een drukke dag heeft gehad?". Oh wat vinden we onszelf weer grappig. We leggen ons cateringplannetje uit, en vragen of hij de bijeengraapte schalen zou willen vullen conform business plan, dan zijn we namelijk rond. Hij wordt er niet anders van en begint gewoon lekker te koken voor ons. Het vuur verwarmt onze gezichten en Ketelbinkie ons hele gestel met zijn gastheerschap. Als verwende nestjes rusten we uit van de beslommeringen van de week en dompelen we onszelf onder in steengoeie grappen en fijne gesprekken. Opruimen doen we met elkaar als we voldaan en doorgewarmd zijn. Zwijgend waarderen we onze vriendschap. Dat hoeft niet eens benoemd te worden, dat zien we aan elkaar. De Moonshine van Ketelbinkie bij de koffie, die doet me echt even de tijd vergeten. Ineens moet ik weg, terug de kou in, weg bij het zuiverende vuur. Ik geef ze allebei een dikke knuffel en volg snel mijn weggetje in het donker. Con amore.