Nou lekker dan, je hebt me mooi in de nesten gewerkt. Waarschijnlijk maak jij je alweer druk om wie er een rotte banaan heeft weggegooid of de lekbak van het koffieapparaat niet geleegd heeft, maar ik zit hier de Telegraaf en SBS 6 van me af te meppen, terwijl ik in werkelijkheid voor beide een soort “notenallergie” heb. Nu is dat waarschijnlijk de reden dat jij in Utopia woont en ik in de rest van Nederland kan functioneren, maar toch, ik vul mijn dagen graag anders Cees.
Ik bezocht jullie Utopia voor een nachtje omdat ik nu eenmaal van psychosociale groepsdynamiek houdt, een gezelligheidsdier, en voor de duvel niet bang ben. De redactie vroeg mij vooraf nadrukkelijk bij inhoudelijke gesprekken van jullie (blijkbaar is er nog een geweest na die van afgelopen voorjaar?) buiten beeld te gaan zodat ze wel gewoon lekker een leuke uitzending van dat etmaal konden maken. Nou, dat is ze gelukt. “Inhoudelijke gesprekken”, dat heb ik gewist denk ik toen ik de poort in liep met mijn vrolijke weekendtasje. Ik bedoel: wat ik niet hoef te onthouden, hoef ik niet te onthouden. En het was meteen gezellig Cees, dat is waar. Hoewel ik je na het “sweet hello” rondje met alle bewoners toch zeker een half uur niet gezien heb, heb ik je alles behalve gemist. Het was heel gezellig om direct aan de keukentafel in te schuiven bij het avondeten, ik had namelijk die dag wel gewoon gewerkt, ik lustte wel wat. (Naast mijn werk doe trouwens jullie totale corvee-rooster in een keer en elke dag, inclusief de koeien. Als je daar geen medaille voor hoeft, ligt er minder druk op Cees, probeer het eens). Je medebewoners waren gastvrij, gezellig en onderhoudend. Ik heb helemaal niet gezien dat jij achter mijn rug om en achterin de loods als een soort clown in je joggingbroek aan het springen was met je eau de toilette en haarborstel (?) omdat er vrouw volk binnen was dat je die dertig minuten nog geen “oude zeur” had genoemd. Ik kan me wel voorstellen dat je daar behoorlijk blij mee was, maar dat je zo uit je pan zou gaan als je een keer niet bekritiseerd wordt, dat heb ik niet voorzien. Dat zag ik pas later, op TV en in de krant. Ik werd bijna alsnog kwaad op je Cees, had bijna spijt dat ik me niet al bij binnenkomst had gemeld met “hoi oude zeur, wat is op dit moment je onoverkomelijke keukendilemma?”. Dan had ik namelijk nu geen last gehad van honderden appjes, mailtjes en telefoontjes. Maar eerlijk is eerlijk: als ik mezelf mag zijn in Utopia, mag jij het natuurlijk helemaal. En jij hebt maar ten dele invloed op wat er uitgezonden en verkocht wordt, want dat is de grote buitenwereld, en daar heb jij je van gedistantieerd. En ik snap nu waarom.
Luister eens even Cees; het is levensgevaarlijk om buiten de hekken van Utopia meteen als een “lost puppy” achter iedereen aan te lopen die geen kritiek op je heeft. Daar kunnen mensen misbruik van maken, en dan rijt jij je (vermoedelijke) oude wond weer open. Denk daar goed aan als je straks weer buiten staat en je joggingbroek weer aan de wilgen hebt moeten hangen. In plaats van (dode) bloemen te gaan fotograferen, en de hiaten in de keuken tot je levensdoel te maken, kun je beter als de sodemieter gaan investeren in het kunnen omgaan met feedback en je hartstikke leuke medebewoners in voorkomend geval voorzien van opbouwende kritiek, zodat je toe kunt werken naar een eindexamen complimentje maken! Je hebt er nu in een beschermde omgeving volop tijd en gelegenheid voor. Ik regel het hier wel, met de media, maar je staat wel bij mij in het krijt. Ik weet nu “bijna” waar jouw huis woont....ik zal je keuken eens even komen inspecteren met een cameraploeg. Heb je de koelkast wel leeggehaald voor je vertrek?
