Ok, het oog wil ook wat, maar soms is het geen optie te wachten tot je leuke mannelijke collega zich vrij kan maken je te helpen met de was die er niet uit kan omdat de wasmachine zijn klusje niet afmaakt. Of heeft je beste vriend een leuke date uitgerekend die avond en kun je hem onmogelijk storen (hij is al bij zoveel kinderziekten met je uitgerukt naar de Huisartsenpost op onmogelijke tijdstippen). Bovendien schaam je je natuurlijk voor zo'n onnozele hellup-oproep, ook al zei hij dat jij (uitgerekend jij) altijd mag bellen als je in nood zit. Maar wat is nood voor een man? Een brullende tijger in je tuin, een vervelende geheime bewonderaar die stalkend op de stoep staat en nodig de tuin uitgewerkt moet worden, of blikseminslag in je huis, DAT zijn klussen waar ze voor uit rukken en waarvoor je rustig wilt bellen. Dan heb je aan je vriendinnen immers ook weinig tot niets en hen wil je aan die gevaren niet blootstellen. Nee, voor zulke klussen moet Tarzan aangerukt worden, en hij zal je ongetwijfeld met veel testosteron en flair bevrijden van je reële angsten. En dat gun je hem in ruil voor zijn genereuze aanbod "jij mag mij altijd bellen als je in nood zit". Maar voor je wasmachine.....
Mijn wasmachine was een goeie. Wassen doe ik niet graag maar wel heel veel. Dus dan maar in een keer goed, een A merk loodzwaar apparaat door mijn eigen Wehkamp held naar binnen laten sjouwen. B merk mee terug met hem, die toch al 15 jaar mee ging maar het vandaag of morgen vast zou gaan begeven en dan is de ramp niet te overzien. Zonder wasmachine geen leven, geen keuze in de kast, geen passende outfit voor passende dag van de maand of passende deel van de dag, kortom een ramp op komst: die zien we tenminste aankomen!
Het A merk wast er al een tijdje vrolijk op los. Ik vind het bijna jammer dat ie in het verdomhoekje van mijn huisje staat, hij doet zulk goed werk en zonder hem kan ik niet voor de dag komen. Maar nu is ie stout. Hij centrifugeert niet. Hij zwabbert als een dronkenman door de bijkeuken maar draaien ho maar. Twee keer rond, dan is ie bekaf. Ik denk dat het toeval is: dit doet ie vast alleen vandaag en morgen niet meer. Maar nee, mister A vertikt het. Het is al ruim bedtijd en mijn humeur ver daarna. En opeens herinner ik me mijn gouden wasmachine goeroe: de man van mijn nichtje. Hij is knap, cool, sterk en gezellig maar weet alles alles van wasmachines. "Tess, je moet nu en dan die prut uit de wasmachine halen!". Het is al zeker 10 jaar geleden dat ie me dat vertelde (waarschijnlijk in het tijdperk van mister B ). Prut eruit halen? Hij bedoelde niet mijn was. Nee, alle pluisjes, kleingeld, snoeppapiertjes, bonnetjes en condooms (grapte hij ook nog). Et voila: op zoek naar het geheimzinnige klepje aan de onderkant/voorkant van de wasmachine. Wat zou er achter zitten.....? Een opgekruld slangetje en een plastic vergietje.... Teiltje gepakt, slangetje erin en hup teiltje vol! Toen vergietje gepakt......wat schetst mijn verbazing: 50 Eurocent, een kassabon en veel pluizen en grijze prut (en geen condooms, daar zat ie fout). Zeefje schoongemaakt, teruggezet, slangetje opgekruld teruggeduwd, knop op "pompen" en.........mister A was weer helemaal klaar voor THE job!
