gedrocht of knuffelvel

Het steekt nogal nauw met de badjas. Het woord “peignoir” of “ochtendjas” is sowieso een libido-killer: EMDR dat direct naar je dyslectische taalkwab voor het echt tegen je gaat werken. Blijft over: de “badjas”. Wat doen we met het ding, waarom is het zo vormloos, wat doet het met je figuur en hoe en aan wie verschijn je erin? Vooropgesteld: ben je tijdelijk opgenomen in een psychiatrische instelling of heb je net een bevalling van 14 uur achter de rug, dan is de badjas geoorloofd, van harte gegund zelfs. En in de sauna is het een must-wear alleen al voor de zakken die erop zitten voor de onmisbare gadgets in de sauna waarvan je (naast je kleding, sieraden, tas en laarzen) niet ook nog noodgedwongen gescheiden wilt worden. Maar zo zijn er ook bacteriële gevaren zoals de zittingen van de lounge- en relaxbanken en barkrukken waartegen de badjas bescherming biedt. (PS Naturisten-campings zijn dan ook de terreuraanslagen van de toekomst, zeker als ze ook nog fietsen verhuren)
Maar in alle overige situaties is het oppassen met de badjas. Echt, kijk uit. De badjas is een “one size fits all” gedrocht. Met een touw om je middel en een knoop van pompoenformaat voor op je buik is er, geloof me, weinig vrouw meer aan je te ontdekken in zo'n ding. Je lijkt ineens wel een kind in een te grote jas, schattig om met sint maarten met je lampionnetje mee aan de deurbel te verschijnen, maar hou de badjas in alle overige gevallen buiten beeld van de buitenwereld. Verzeker je ervan dat de gordijnen dicht zijn, de postbode of pakketbezorger (ik kan het weten) al geweest is, je de lichten van je auto niet hebt laten branden en men weet dat je geen suiker in huis hebt voordat je het ding tevoorschijn haalt. Voorkom te allen tijde confrontatie met de maatschappij en het maatschappelijk leven, dan hoef ik je lief en/of minnaar niet meer apart te noemen denk ik. De badjas is een knuffelvel wat je zorgvuldig moet kiezen. Allereerst de kleur: kies een licht kleur of een roze kleur. Dat mag met print of opdruk zijn, maar absoluut geen strepen (en al helemaal geen horizontale). Die kleur haalt namelijk nog enigszins iets “niet zieks” naar boven in je teint en bovendien oogt het vrolijk en niet deprimerend, wat in de psychiatrische instelling of op de bevallingsvleugel weer van pas komt (want wij piepen niet weet je nog?). Dan is de lengte nog van groot belang. Een korte badjas ruim boven de knie of hooguit net iets boven de knie maar echt nooit-nooit onder de knie. Je achterwerk lijkt negen keer zo omvangrijk en je benen twaalf keer zo kort als je badjas tot halverwege je kuiten reikt, en als er nog een capuchon aan zit kunt je net zo goed de klok van de Notre Dame gaan luiden met het touw om je middel.
Dus: je witte of roze korte badjas draag je alleen met een zonnig humeur, binnenshuis, deurbelvrij, met de gordijnen dicht, de knoop flink plat aangetrokken in je zij, met gelakte hand- en teennageltjes en een matte nachtcreme van goede kwaliteit op een perfect gereinigde huid. En anders gauw in de hondenmand ermee. Nooit meer doen. Einde badjas.